مائده

 من  یک زن هستم؛ زنی سرشار‌ از انرژی و افتخار.

 افتخارم این است که مرد از دامن من به معراج می‌رود.

 افتخارم این است که مکمل مردی هستم که روز جزا شفیع من است.

 می‌گویند: چرا زن باشی تا ملزم گردی مردی را اطاعت کنی؟

   اما…

 اگر  قرار است اطاعت من از تکیه‌گاهی باشد که دغدغه‌اش حمایت من است، مرا چه غم که هیچ چیزی را با لذت این تکیه کردن عوض نمی‌کنم.

 و اگر قرار است این اطاعت از مرد سعادت دنیا و آخرت من باشد، چیزی ندارم بگویم جز اینکه خدایم را بابت این موهبت شکر کنم و با افتخار به هر اشاره همسرم «چَشم» را بر زبان جاری سازم.

 خدایا شکرت که مرا زن آفریدی تا بتوانم لذیذترین شیرینی زندگی را در تکیه‌گاه خواهیم بیابم و سر بر آستان همسرم، سرشار از نشاط و انرژی گردم.