ﺣﻀــﺮﺕ آﺩﻡ ﻭﻗــتی ڪه ﺩﺍﺷــﺖ ﺍﺯ ﺑـﻬــﺸـﺖ ﺑﯿــﺮﻭﻥ ﻣﯿــﺮﻓـﺖ:
ﺧﺪﺍ بهــش ﮔﻔــﺖ: ﻧﺎﺯﻧـﯿﻨـﻢ ﺁﺩﻡ ، ﺑـﺎ ﺗــﻮ ﺭﺍﺯی ﺩﺍﺭﻡ …
ﺍﻧـﺪڪﯽ ﭘﯿﺸــﺘﺮ ﺁی….
ﺁﺩﻡ ﺁﺭﺍم و ﻧﺠﯿــﺐ ﺁﻣﺪ ﭘﯿــﺶ !!!…
ﺯﯾـﺮ ﭼــﺸﻤــی ﺑـه ﺧــﺪﺍ ﻣﯿﻨــﮕﺮﯾـﺴـﺖ …
محـو لبخــﻨـﺪ ﻏــﻢ ﺁﻟــﻮﺩ ﺧــﺪﺍ ، ﺩﻝ ﺍﻧــﮕﺎﺭ ﮔﺮﯾــﺴـﺖ !!…
ﮔﻔﺖ: ﻧﺎﺯﻧﯿـــﻨﻢ ﺁﺩﻡ …
ﻗﻄــﺮﻩ ﺍی ﺍﺷـک ﺯﭼــﺸـﻤﺎﻥ ﺧـﺪﺍﻭﻧﺪ چکـﯿـد …
یـاﺩ ﻣــﻦ ﺑـﺎﺵ ڪه ﺑــﺲ ﺗــﻨﻬــﺎﯾـﻢ
بــﻐـﺾ ﺁﺩﻡ ﺗــﺮکــﯿﺪ …
ﮔـــﻮﻧـﻪ ﻫـﺎﯾـﺶ ﻟـﺮﺯﯾـــﺪ …
به ﺧــﺪﺍ ﮔــﻔﺖ: ﻣــﻦ ﺑـه ﺍﻧـدازه ی گـﻞ ﻫﺎی بهشـﺖ …
ﻣﻦ به ﺍﻧــﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﻋـﺮﺵ …
نه …. نه …. به ﺍﻧـﺪﺍﺯﻩ ﯼ
تنهـاییـت ﺍﯼ ﻫــﺴـتی ﻣــﻦ ، دوستـﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺁﺩﻡ ڪـﻮﻟــه ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷــﺖ ….
ﺧﺴــﺘـه ﻭ ﺳﺨــﺖ ﻗــﺪﻡ ﺑﺮﻣـﯿــﺪﺍﺷـﺖ .. ﺭﺍﻫـی ﻇﻠــﻤﺖ ﭘﺮﺷــﻮﺭ ﺯﻣــﯿـﻦ ….
زیر لـﺒﻬـاﯼ ﺧــﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﺷﻨــﯿـﺪ … ﻧﺎﺯﻧﯿــﻨﻢ ﺁﺩﻡ ….
ﻧـه به ﺍﻧــﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨــﻬـﺎﯾـی ﻣــﻦ ….
نه به انـﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮔـﻠﻬـای بهشـت …. ڪه ﺑـه ﺍﻧــﺪﺍﺯﻩ یک ﺩﺍﻧــه ﯼ ﮔﻨـــﺪﻡ….
ﺗﻮ ﻓﻘـــﻂ یــﺎﺩﻡ ﺑــﺎﺵ …
اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 